Afscheid nemen bestaat niet
Zaterdag 18 mei, een dag die voor altijd in ons geheugen gegrift zal staan. Een dag vol emoties, want eigenlijk hadden we al verloren voordat de wedstrijd begon, ook al wisten we dat toen nog niet.
Het ging niet om de stand of onze tegenstander, maar om het pijnlijke afscheid van onze geliefde trainers.
De mannen van Helios waren allemaal keurig op tijd aangekomen, behalve meneer Vaartjes natuurlijk.
Al snel viel iedereen stil toen de immer goedlachse Harm-Jan Bouwmeester en Patrick Geijsen begonnen te praten. Hoewel de heren bekend staan om hun mooie poëtische hoogstandjes, hing er deze keer een andere sfeer in de kleedkamer, iets wat niemand precies kon plaatsen.
Naarmate Harm-Jan zijn prachtige anekdote vertelde, begon het kwartje te vallen bij de mannen van Helios.
Harm-Jan en Patrick stoppen ermee.
Het nieuws sloeg in als een bom, we zaten met open mond voor ons uit te staren. Dit werd helemaal duidelijk toen Harm-Jan en Patrick keihard begonnen te huilen en elkaar een emotionele, welgemeende knuffel gaven, iets wat je ze natuurlijk niet kwalijk kunt nemen. Met smekende ogen vroegen ze ons om nog één keer alles te geven, één laatste keer vol gas te gaan en onze trainers met een klapper van een uitslag uit te zwaaien. Deze oproep werd door de jongens omgezet in een bron van kracht en positiviteit.
Helios begon sterk aan de wedstrijd, met een onmiddellijke druk na het eerste fluitsignaal. Dit leidde al snel tot een vroege kans toen meneer Voerman binnen enkele seconden de bal veroverde. Dankzij deze druk kwamen we snel op voorsprong door onze wendbare vriend Julian Jonker. Deze voorsprong hielden we gelukkig de hele eerste helft vast. Tijdens de rust kregen we een aanmoedigende toespraak en toen moesten we er weer tegenaan.
De tweede helft is waar het misging; we kregen in de eerste twintig minuten twee ongelukkige tegendoelpunten. Langs de lijn ontstond al onrust, en ook het publiek vroeg zich af of het nog goed zou komen. Maar wat niemand wist, was dat Julian die nacht een droom had gehad, een visioen waarin Harm-Jan en Patrick hem toespraken met uitspraken die u wellicht bekend voorkomen: “Durf te doen en laat het denken achterwege!” of “Schiet eens een keer, straks raak je ‘m verkeerd en maak je een goal!”
Deze magische gedachten leken te werken toen Julian in de 82ste minuut toch nog de 2-2 wist binnen te tikken. Harm-Jan en Patrick konden hun enthousiasme niet meer bedwingen en renden met ontbloot bovenlijf het veld op, en ook Raymond besloot mee te doen. Dit was misschien een beetje vreemd, maar een kat in het nauw maakt soms rare sprongen.
Het was een leuk seizoen. Kwalitatief? Nee, niet echt, maar we hebben zeker veel gelachen met z’n allen. En dat is uiteindelijk waar het om gaat. Bedankt voor het mooie seizoen heren, proost.
Auteur Yorrick van Ittersum
