Ons bereikte het droevige bericht dat Jan (Appe) Woertman op 67 jarige leeftijd is overleden.

Jan is direct na zijn pensioen lid geworden van de onderhoudsploeg. Een man met weinig woorden maar met grote daden. Een harde werker, in deze korte tijd veel kilometers gemaakt met de maaimachine, veel snoeiwerk verricht en gek op z’n sigaret en zijn biertje.

Hieronder een stuk tekst dat gemaakt is door Mark Hunink, vriend en oud-speler van het 10e elftal.

Op zijn kaart staat het precies zoals Jan was. “Ik was Jan” Aju.

Jan Woertman wil wel bij ons voetballen.” “Jan Woertman: is dat het kleine broertje van Appe?” “Nee, Jan Woertman ís Appe”. “Dus Appe Woertman heet eigenlijk Jan! Natuurlijk moet-ie bij ons komen.” En dus maakte Appe de overstap van Helios 3 naar het Tiende. Hoefde hij niet langer stiekem te roken op de WC (“Henk: hij doet het weer!”). Sterker nog: ging hij keepen dan had hij de shag op zak. Moest hij na een afgeslagen tegenaanval op zoek naar zijn haastig weggegooide peuk. Maar meestal stond hij gewoon op het veld als rechtsback. Wij verdachten hem er vaak van dat zijn enige doel was de tegenstander beentjes te tikken.

In de kantine wist hij goed de weg. Aan de bar, maar ook decennialang achter de bar op de zaterdagmiddag. Hoorde je rock en blues uit de speakers knallen, dan wist je dat Appe bardienst had. Toen hij jeugdleider was (nooit een selectie-elftal!) ging het hele elftal naar verre uitwedstrijden verplicht op de fiets. Wie toch met de brommer kwam stond automatisch reserve. Verder zette hij zich op zijn geheel eigen wijze op allerlei manieren in voor de club. Moesten er platen op het dak van de het clubhuis opnieuw gelegd worden, stond hij de hele dag boven. Seniorenleider, jeugdleider, bardienst, compost sjouwen, scheidsrechteren, schoonmaken, ondersteunen bij klaverjasavonden, evenementencommissie, schoffelploeg, noem maar op.

Appe is niet meer. We gaan hem missen.