SV Helios 19-2  - SC Brummen 19-2   Eindstand 2-3

Op een wisselvallige aprilmiddag, waar de lucht je voor de gek hield met tinten van grijs en blauw en de wind fluisterde in onze oren, verzamelden zich twee rivaliserende voetbalteams in de kleedkamers van Helios. Langs de zijlijn een fors aantal supporters die de koude noordenwind met trots en passie ontvingen, klaar om getuige te zijn van een duel dat door sommigen word ervaren als ‘een belangrijk potje’. Met de heren van Brummen slechts een plekje boven ons, was verlies simpelweg geen optie.

Een kakofonie van geluid raasde over het veld bij het fluitsignaal van de scheidsrechter. De wedstrijd begon en zowel de heren van Brummen als Helios moesten even op gang komen. Helaas was het de concentratie van Brummen die als eerste ontwaakte, wat resulteerde in een vroege achterstand na de 0-1 van Brummen. Maar zodra ook de mannen van Helios wakker werden, creëerden ze flink wat kansen. Ook achterin leek alles onder controle, totdat de enkels van de heer Brent G. het begaven. Dankzij het kolossale gewicht van onze centrale verdediger, gaven zijn enkels het op in de vijftiende minuut, wat resulteerde in een ongelukkige blessure. Dit verlies merkten we direct; het ontstane gat in onze verdediging leidde uiteindelijk tot een pijnlijke 0-2 vlak voor de rust.

Met een onaangenaam gevoel keerden de mannen terug naar de kleedkamer, maar al snel werden ze opgepept door de krachtige woorden van Patrick G. en Harm-Jan B. De twee nuchtere trainers brachten inspirerende quotes naar voren, zoals de terugkerende, en tevens zeer terechte uitspraak van Patrick: “Schiet is een keer, straks raak je ‘m verkeerd.” en de diepzinnige filosofie van Harm-Jan: "Durf te doen en laat het denken achterwege.". Deze uitspraken vulden de mannen met kracht, vastberadenheid en een grote drang naar overwinning.

Bij het begin van de tweede helft werd er alles op alles gezet, we waren vastberaden om terug te vechten. Maar nauwelijks vijf minuten later incasseerden we een zware klap: de 0-3 werd tegen ons gescoord. Hoewel we ons volledig inzetten, leek de situatie steeds benarder te worden, ook het weer zat ons niet mee. We werden verrast met een enorme stortbui, dit werd door veel mensen gezien als ‘kutweer’. Na elke seconde leek onze drang om tegenstand te bieden af te nemen.

Toen de heer Midas M. die eerder was gewisseld tijdens de rust, het veld opnieuw betrad en plotseling besloot om de diepgaande instructies van Harm-Jan, perfect op te volgen, kwam er weer leven in het spel. Met een assist van Jesse S. slaagde Midas erin om in de 61e minuut de bal op een mooie manier in het doel te plaatsen. Dit herstelde het vertrouwen bij de mannen van Helios en zette hen aan tot hernieuwde passie en strijd

Niet lang na dit hoogtepunt werd er uiteraard keihard gestreden om de wedstrijd alsnog naar ons toe te trekken, en dit bleek effectief te zijn toen Midas in de 81e minuut toch nog de 2-3 wist te maken. Dit kwam voor de meesten als een verrassing, aangezien Midas vanuit een draaiende beweging de bal met een harde knal in het doel wist te werken. Dit moment was natuurlijk geweldig; er was geen grotere ontlading mogelijk op dat moment. Voor Helios was dit de ideale kans om te jagen op de gelijkmaker, dus er werd keihard gestreden. Met Jesse die naar voren werd gestuurd als tweede spits en het hele team dat volop in de aanval ging, leek het alsof het moest gebeuren. We moesten die gelijkmaker maken; deze laatste 9 minuten waren van levensbelang. De spanning was voelbaar op het veld, en het werd zelfs voor onze kleine mascotte jop allemaal even te veel. Na een intense poging om de bal binnen de lijnen te houden, oordeelde de grensrechter dat de bal uit het speelveld was geweest. Jop was er echter van overtuigd dat de bal niet volledig over de lijn was geweest, en hij raakte verwikkeld in een verhitte woordenwisseling met de scheids- en grensrechter. Hierbij werden woorden gebruikt die iedereen op het veld deden verstijven, zoals: "AAAHGH …….. TOCH OP MAN!". Dit resulteerde in een gele kaart die zonder twijfel werd uitgedeeld aan ons kleine, schattige Jopje.

Maar goed, met tien of met elf man op het veld, het leek allemaal niet veel meer uit te maken. Al snel na dit voorval klonk het laatste fluitsignaal, en er hing een zware teleurstelling in de lucht. Het leek alsof Brummen ons de overwinning recht onder de neus had weggekaapt, en tot op de dag van vandaag blijft het ons een raadsel hoe we dit hebben kunnen laten gebeuren. Hadden we onze troef Midas Metz eerder moeten inzetten? Had Jop wellicht nog harder moeten schreeuwen? Of hadden we de imposante enkels van Brent moeten sparen voor het cruciale moment aan het einde van de wedstrijd?

U kunt veel zeggen over ons spel de afgelopen weken, alleen we zijn wel de beste, de beste van onder…                                                                                                        

De derde helft is van ons!

Auteur: Yorrick van Ittersum